Ο αρχαιολογικός χώρος που είχε γίνει αντικείμενο μεγάλου ενδιαφέροντος –κυρίως από τους Αμερικάνους- είχε εγκαταλειφθεί από την ελληνική Πολιτεία που τώρα σπεύδει να τον αναδείξει.
Το έργο της ανάδειξης των Γουρνιών θα χρηματοδοτηθεί με 300.000 ευρώ και θα ολοκληρωθεί σε 35 μήνες με σκοπό να γίνει ένας σύγχρονος και ελκυστικός για τους επισκέπτες αρχαιολογικός χώρος.
Στο σημαντικό αυτό αρχαιολογικό χώρο ανακαλύφθηκε ένας ολόκληρος μινωικός οικισμός με μικρά σπίτια, δρόμους και μεγάλο οικοδόμημα στην κορυφή του λόφου, που πιθανολογείται ότι χρησίμευε σαν κατοικία του άρχοντα της περιοχής. Οι άνθρωποι που έμεναν εκεί, σύμφωνα με μελέτες, ήταν νάνοι. Η μεγάλη αρχαιολογική αξία της πόλης έγκειται στο γεγονός ότι μας δίνει μια εικόνα της καθημερινής ζωής των Μινωιτών, οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, την αγγειοπλαστική και την υφαντουργία. Αυτό το επιβεβαιώνουν τα διάφορα εργαλεία που βρέθηκαν (σμίλες, αγκίστρια, σφυριά, πριόνια, βελόνες κ.α.).
Όπως σημειώνεται σε έγκυρα αρχαιολογικά πονήματα το όνομα της περιοχής των Γουρνιών προέρχεται από τις πέτρινες και ξύλινες γαβάθες που βρέθηκαν στον αρχαιολογικό χώρο πριν ξεκινήσουν οι ανασκαφές. Ωστόσο, το αρχαίο όνομα της περιοχής είναι άγνωστο.
Στο ύψωμα κυριαρχεί το ανάκτορο, ενώ η δόμηση φαίνεται πως έγινε χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο, φανερώνοντας μια πόλη που μεγάλωνε σταδιακά. Kαταστράφηκε, όπως και τα πρώτα μινωικά παλάτια, γύρω στο 1450 π.X., αλλά αμέσως μετά ξανακτίστηκε και οι κάτοικοί της επέστρεψαν.
Η αμερικανίδα αρχαιολόγος
Οι ανασκαφές πραγματοποιήθηκαν τα έτη 1901-1904 από την Αμερικανίδα αρχαιολόγο Harriet Boyd-Hawes. Η εύρεση ενός σφραγιδόλιθου καθώς και τα ορατά ερείπια του οικισμού την οδήγησαν να ερευνήσει την περιοχή και να φέρει στο φως αυτή τη μινωική πολιτεία.
Στα βόρεια του μικρού ανακτόρου ανασκάφηκε ιερό με πολλά λατρευτικά αντικείμενα. Επίσης, βρέθηκε σημαντικός αριθμός οικιακών σκευών και εργαλείων. Σώζονται οι κλιμακωτοί λιθόστρωτοι δρόμοι του οικισμού, τα θεμέλια των κατοικιών και στο λόφο λείψανα του μικρού ανακτόρου.
Εκεί έχουν, επίσης, ανακαλυφτεί διάφορα εργαλεία, που φανερώνουν πολλά στοιχεία για την καθημερινή ζωή των Μινωιτών που ασχολούνταν με την αλιεία, τη γεωργία, την κτηνοτροφία αλλά και άλλες εργασίες.
Η ακμή της πόλης τοποθετείται γύρω στο 1550-1450 π. Χ. (και γι’ αυτό συμπεριλαμβάνονται στην Υστερομινωική περίοδο). Φαίνεται, όμως, ότι οι πρώτοι κάτοικοι εγκαταστάθηκαν στην Πρωτομινωική III περίοδο (2300 π.Χ.). Στο τέλος της Μεσομινωικής περιόδου (2000-1600 π.Χ.) κτίζεται το ανάκτορο, το οποίο καταστρέφεται μαζί με την πόλη το 1450 π.Χ., όπως συνέβη και με τα άλλα μινωικά ανάκτορα. Η πόλη κατοικείται ξανά αλλά εγκαταλείπεται οριστικά γύρω στα 1200 π.Χ. μετά την καταστροφή της από φωτιά.
Βόρεια του ανακτόρου ανασκάφηκε ένα μικρό ιερό. Πρόκειται για ένα μικρό τετράγωνο δωμάτιο, με ένα λίθινο θρανίο στη νότια πλευρά για την τοποθέτηση λατρευτικών αντικειμένων. Κατά τις ανασκαφές, πάνω στο θρανίο αποκαλύφθηκαν ένα πήλινο ειδώλιο θεάς με υψωμένα τα χέρια, μια τράπεζα προσφορών και πήλινα κυλινδρικά δοχεία με φίδια που σκαρφαλώνουν. Το ιερό αυτό ήταν δημόσιο, αφού ήταν ανεξάρτητο από το ανάκτορο. Ήταν αφιερωμένο στη μινωική «θεά των όφεων».
Τι θα γίνει
Στο πλαίσιο υλοποίησης του έργου προτείνεται: - Αποκατάσταση, επέκταση, αναδιαμόρφωση του υφιστάμενου κτιρίου με τη δημιουργία ενιαίου αναψυκτηρίου, κουζίνας, χώρου γραφείου-αρχειοθήκης- πωλητηρίου, αποθήκης και χώρων υγιεινής, ανδρών, γυναικών και ΑμΕΑ και με την τοποθέτηση ψυκτών ύδατος.
- Κατασκευή μικρού τετράγωνου υπόστεγου από οπλισμένο σκυρόδεμα, με κεραμωτή, τετράρριχτη στέγη.
-Τοποθέτηση μικρών κατευθυντήριων πινακίδων από αλουμίνιο για τη σήμανση της διαδρομής προς το αναψυκτήριο και τους χώρους υγιεινής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου