Το χρήμα, σε πρώτη φάση, τυπώνεται ή δημιουργείται σε ηλεκτρονική
μορφή από τις κεντρικές τράπεζες. Η κεντρική τράπεζα της Ευρωζώνης
είναι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η τράπεζα αυτή είναι μια
ιδιωτική τράπεζα, δηλαδή οι μέτοχοί της δεν είναι τα κράτη και
οι εκλεγμένες κυβερνήσεις τους, αλλά ιδιώτες. Συγκεκριμένα,
μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι οι...
πλειοψηφία των μετοχών των οποίων ανήκει σε ιδιώτες. Για παράδειγμα,
η κεντρική τράπεζα της χώρας μας είναι η «Τράπεζα της Ελλάδος»,
η οποία είναι μια ιδιωτική τράπεζα, εισηγμένη στο χρηματιστήριο,
στην οποία το ελληνικό δημόσιο κατέχει μόλις το 6.5% των μετοχών....
Οι κεντρικές τράπεζες σε όλο σχεδόν το δυτικό κόσμο είναι, όπως η
«Τράπεζα της Ελλάδος», ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ιδιώτες
μεγαλομετόχους, των οποίων τα ονόματα δεν δημοσιεύονται.
Παρ΄ όλα αυτά έχουν το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική
πολιτική όλων των χωρών της Δύσης, ένα προνόμιο που κανονικά
θα έπρεπε να το είχαν αποκλειστικά οι λαοί και οι εκλεγμένες τους
Κυβερνήσεις. Έχοντας το προνόμιο να ασκούν τη νομισματική
πολιτική, οι ιδιωτικές κεντρικές τράπεζες καθίστανται οι ρυθμιστές
της παγκόσμιας οικονομίας, μια αρμοδιότητα, βέβαια, την οποία
δεν ασκούν για το συμφέρον των λαών, αλλά για τα συμφέροντα
των αγνώστων ιδιωτών μετόχων τους. Ωστόσο, μόνο το 2.5% του
χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις κεντρικές
τράπεζες για λογαριασμό των Κυβερνήσεων. Το υπόλοιπο 97.5%
δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, με τη διαδικασία που
περιγράφεται παρακάτω: Οι Κυβερνήσεις δανείζονται χρήματα
από ιδιώτες (π.χ. ιδιωτικές τράπεζες), με τόκο, δίνοντας σε αυτούς,
σαν αποδεικτικό του δανεισμού, χαρτιά, τα οποία ονομάζονται
κρατικά ομόλογα.Οι κεντρικές τράπεζες αγοράζουν κρατικά ομόλογα,
που κατέχουν διάφοροι ιδιώτες επενδυτές. Τα ομόλογα αυτά τα
αγοράζουν πληρώνοντας στους ιδιώτες επενδυτές χρήμα, το
οποίο το δημιουργούν από το μηδέν για λογαριασμό της Κυβέρνησης,
απλώς τυπώνοντάς το στους λογαριασμούς των ιδιωτών επενδυτών.
Το χρήμα αυτό είναι το χρήμα που δημιουργείται από τις Κυβερνήσεις και αντιπροσωπεύει μόλις το 2.5% του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς.
Η ιδιωτική τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο λογαριασμός του ιδιώτη
επενδυτή, αποκτά με τη διαδικασία αυτή μια πρόσθετη κατάθεση,
η οποία, έστω, ισούται με Κ. Λόγω της ύπαρξης της κατάθεσης αυτής,
η ιδιωτική τράπεζα έχει τη νομική δυνατότητα να δημιουργήσει από το
μηδέν και να δανείσει νέο χρήμα, το οποίο ισούται με το 90% της
κατάθεσης (90%*Κ). Το νέο αυτό χρηματικό ποσό η τράπεζα απλά το
δημιουργεί από το μηδέν και το πληκτρολογεί στον τραπεζικό λογαριασμό
αυτού τον οποίο δανείζει. Έτσι, η τράπεζα, στην οποία βρίσκεται ο
λογαριασμός του δανειολήπτη, αποκτά μια πρόσθετη κατάθεση ίση
με 90%*Κ, η οποία της δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσει από το
μηδέν και να δανείσει πρόσθετο χρήμα ίσο με 90%*(90%*Κ) = 81%*Κ.
Το νέο αυτό χρηματικό ποσό κατατίθεται στον τραπεζικό λογαριασμό
αυτού που το δανείζεται και δίνει στην τράπεζά του τη δυνατότητα να
δημιουργήσει από το μηδέν και να δανείσει νέο χρηματικό ποσό ίσο
με 90%*81%*Κ = 0.73*Κ κ.ο.κ. Με τη διαδικασία αυτή, στο ιδιωτικό
τραπεζικό σύστημα δημιουργείται από το μηδέν και δανείζεται χρήμα
ίσο με 0.9*Κ+0.9^2*Κ+0.9^3*Κ+....=9*Κ. Δηλαδή, οι ιδιωτικές τράπεζες
δημιουργούν και δανείζουν χρήμα 9 φορές περισσότερο από το χρήμα
το οποίο δημιουργήθηκε αρχικά από την κεντρική τράπεζα, για
λογαριασμό της Κυβέρνησης. Μάλιστα, λόγω διαφόρων εξαιρέσεων
που έχουν θεσπιστεί στην υποχρέωση των τραπεζών να κρατούν
το 10% των καταθέσεών τους σαν απόθεμα, στην πράξη οι ιδιωτικές
τράπεζες δημιουργούν χρήμα 40 φορές περισσότερο από το χρήμα
που δημιουργείται από την κεντρική τράπεζα, με αποτέλεσμα το 97.5%
του χρήματος, που κυκλοφορεί, να δημιουργείται από τις ιδιωτικές
τράπεζες και μόλις το 2.5% από τις Κυβερνήσεις μέσω των κεντρικών
τραπεζών. Το σύστημα αυτό, δημιουργίας χρήματος και δανεισμού
του από τις τράπεζες που περιγράψαμε, ισχύει σε σχεδόν παγκόσμια
κλίμακα και ονομάζεται «τραπεζικό σύστημα κλασματικών αποθεμάτων»
(fractional reserve banking). Αποτέλεσμα της εφαρμογής του συστήματος
αυτού είναι ότι το 97.5% περίπου του χρήματος που κυκλοφορεί διεθνώς δημιουργείται από τις ιδιωτικές τράπεζες, οι οποίες αποκομίζουν κέρδη
με τους εξής δύο τρόπους: 1. Από τη διαφορά που υπάρχει μεταξύ των
επιτοκίων δανεισμού και των επιτοκίων καταθέσεων, δηλαδή από το
γεγονός, ότι δανείζουν το χρήμα που δημιουργούν με μεγαλύτερο
επιτόκιο από το επιτόκιο, το οποίο δίνουν όταν το χρήμα αυτό κατατίθεται
. 2. Από τις κατασχέσεις τις οποίες κάνουν σε αυτούς που χρωστάνε και
αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια που πήραν. Απλούστερα,
μπορούμε να πούμε, ότι το τραπεζικό σύστημα, το παγκόσμιο τραπεζικό
καρτέλ, έχει αποκτήσει το προνόμιο να δημιουργεί σχεδόν όλο το χρήμα
από το μηδέν και να το δανείζει, εισπράττοντας τόκους και κάνοντας
κατάσχεση των περιουσιών αυτών που χρωστάνε. Τα κράτη και οι λαοί
έχασαν επομένως το δικαίωμα να δημιουργούν το χρήμα και το
παραχώρησαν στο παγκόσμιο τραπεζικό καρτέλ, δηλαδή στους
Διεθνείς Τραπεζίτες. Έτσι εξηγείται για ποιο λόγο όλα τα κράτη του
κόσμου και κατεξοχήν τα πιο πλούσια είναι χρεωμένα μέχρι το λαιμό
στις τράπεζες, δηλαδή σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν
μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα του παγκοσμίου πληθυσμού. http://whitetoweraris.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου